ក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិលរកឃើញថា កម្មកររោងចក្រភាគច្រើនប្រឈមនឹងបំណុលវ័ណ្ឌក
ក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិលរកឃើញថា កម្មករភាគច្រើនកាន់តែប្រឈមនឹងការជំពាក់បំណុល ដោយសារតែម្ចាស់ប្រ៊ែនដ៏ធំៗ ឬម៉ាក យីហោល្បីៗ ក្នុងទីផ្សារអន្តរជាតិ គិតតែប្រាក់ចំណេញរបស់ពួកគេក្នុងពេលមានវិបត្តិជំងឺកូវីដ១៩។ កម្មកររោងចក្រលើកឡើងថា ពួកគេកាន់តែប្រឈមនឹងជីវភាពលំបាក ដោយសារមិនបានធ្វើការងារថែមម៉ោង ហើយរោងចក្រផ្អាកដំណើរការញឹកញាប់។
របាយការណ៍ស្រាវជ្រាវ ដែលធ្វើឡើងដោយអង្គការសង្គមស៊ីវិលរួមគ្នាចំនួន ៥អង្គការ រកឃើញថា កម្មកររោងចក្រភាគច្រើនកាន់តែប្រឈមជីវភាពលំបាក និងមិនមានលទ្ធភាពសងបំណុលបានទៀងទាត់នោះឡើយ ដោយសារតែម៉ាកយីហោល្បីៗ ក្នុងទីផ្សារអន្តរជាតិ ដែលទទួលបានប្រាក់ចំណេញរាប់រយលានដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំៗ មានចេតនាគេចវេះពីកាតព្វកិច្ចគោរពសិទ្ធិកម្មករ។
អង្គការសង់ត្រាល់ (CENTRAL) រួមជាមួយសហជីព និងអង្គការអន្តរជាតិចំនួន ៤ទៀត រួមមាន សហព័ន្ធសហជីពកម្ពុជា (CATU) សម្ព័ន្ធសហជីពប្រជាធិបតេយ្យ កម្មករនៅកម្ពុជា អង្គការអាក់សិន អេដ (ACTION AID) និងអង្គការ ឃ្លីន ខ្លូស ខាំផេន (Clean Clothes Campaign) បានចេញរបាយការណ៍មួយ នៅថ្ងៃទី២១ ខែកញ្ញា ដោយដាក់ចំណងជើងថា «សម្ពាធក្រោមថ្នេរសាច់ក្រណាត់ បិទបាំងការបាត់បង់ប្រាក់ឈ្នួលនៅក្នុងវិស័យវាយនភណ្ឌកាត់ដេរកម្ពុជា»។
ការសិក្សាស្រាវជ្រាវ ដែលបានសម្ភាសន៍កម្មករជាង ៣រយនាក់ (៣០៨) មកពីរោងចក្រជាង ១០ផ្សេងគ្នា បានរកឃើញថា កម្មករ ៥៤ភាគរយ មិនមានលទ្ធភាពសងប្រាក់ឱ្យបានទៀងទាត់នោះឡើយ ខណៈរោងចក្រមួយចំនួននៅតែបិទទ្វារដំណើរការអាជីវកម្ម ដោយមិនបានទូទាត់ប្រាក់បំណាច់ផ្សេងៗ ទៅឱ្យកម្មករនោះឡើយ។ របាយការណ៍លើកហេតុផលថា មូលហេតុចម្បង ដែលធ្វើឱ្យកម្មករបាត់បង់ប្រាក់ចំណូល គឺបណ្ដាលមកពីម្ចាស់ស្លាកយីហោអន្តរជាតិធំៗ រួមមានដូចជា អាឌីដាស (Adidas) ណៃគី (Nike) លីវ៉ាយស៍ (Levi’s) និងភូម៉ា (Puma) ជាដើម នៅតែគេចវេះមិនជំរុញឱ្យក្រុមហ៊ុនផលិត ដែលមានទីតាំងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាគោរពសិទ្ធិកម្មករឱ្យបានត្រឹមត្រូវ។
ដោយឡែក នៅផ្នែកអនុសាសន៍ របាយការណ៍ស្រាវជ្រាវក៏បានស្នើដល់បណ្ដាប្រទេសបញ្ជាទិញ រួមមាន សហរដ្ឋអាមេរិក (U.S.A) និងអូស្ត្រាលីជាដើម (Australia) ឱ្យដាក់លក្ខខណ្ឌលើក្រុមហ៊ុនផលិតសំលៀកបំពាក់ និងសម្ភារៈកីឡា ដោយភ្ជាប់កាតព្វកិច្ចគោរពសិទ្ធិកម្មករជាកំហិត ដូចសហភាពអឺរ៉ុបផងដែរ។
បន្ថែមពីលើនេះ ក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិល ក៏ជំរុញដល់រដ្ឋាភិបាលឱ្យដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមា ដើម្បីឱ្យកម្មករមានជីវភាពសមរម្យឡើងវិញផងដែរ ខណៈការដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលក្នុងរយៈពេល ៣ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ មិនបានឆ្លើយតបទៅនឹងការឡើងថ្លៃទំនិញសព្វសារពើនោះឡើយ។
វិទ្យុអាស៊ីសេរី មិនអាចទាក់ទងប្រធានក្រុមប្រឹក្សាជាតិប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមា និងជារដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការងារ និងបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈ លោក ហេង សួរ បកស្រាយជុំវិញរឿងនេះបានឡើយ នៅថ្ងៃទី២២ ខែកញ្ញា។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី ក្នុងពេលពិភាក្សាប្រាក់ឈ្នួល កាលពីពេលកន្លងទៅ ភាគីថៅកែរោងចក្របានស្នើសុំឱ្យដំឡើងប្រាក់ខែត្រឹមតែ ១.៥ដុល្លារ ពីលើប្រាក់ខែឈ្នួលអប្បបរមា ២០០ដុល្លារតែប៉ុណ្ណោះ។
កម្មករម្នាក់ដែលបានធ្វើការជាមួយរោងចក្រ វ៉ាយអូលេត អាប់ផារ៉ែល (Violet Apparel) អស់រយៈពេល ១៧ឆ្នាំ គឺលោកស្រី សុភា បានលើកឡើងក្នុងរបាយការណ៍ថា លោកស្រីបានជាប់បំណុលវ័ណ្ឌក ក្រោយរោងចក្របិទដំណើរការអាជីវកម្ម ដោយមិនបានទូទាត់ប្រាក់បំណាច់ផ្សេងៗ កាលពីពេលផ្ទុះជំងឺកូវីដ១៩ ក្នុងឆ្នាំ២០២០។ លោកស្រីបន្តថា ដោយសារបាត់បង់ការងារ និងត្រូវមើលជំងឺម្ដាយ ខណៈពេលប្ដីរបស់លោកស្រីក៏មិនអាចរកប្រាក់ចំណូលក្នុងពេលរីករាលដាលជំងឺកូវីដ១៩ លោកស្រីបានខ្ចីប្រាក់អ្នកជិតខាង ដែលមានអត្រាការប្រាក់ខ្ពស់ ដើម្បីដោះទាល់។
ជុំវិញរឿងនេះ មន្ត្រីសិទ្ធិការងារនៃអង្គការសង់ត្រាល់ លោក ឃុន ថារ៉ូ លើកឡើងថា កម្មករវិស័យវាយនភណ្ឌកាន់តែប្រឈមជីវភាពលំបាក ដោយសារតែរោងចក្រភាគច្រើន នៅតែផ្អាកដំណើរការ និងកាត់បន្ថយម៉ោងធ្វើការរបស់កម្មករ។ លោកបន្តថា បើទោះបីជាប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមារបស់កម្មករនៅកម្ពុជា ច្រើនជាងបណ្ដាប្រទេសជិតខាងបន្តិចបន្តួចក្ដី ប៉ុន្តែ រដ្ឋាភិបាលនៅតែអាចលើកកម្ពស់ជីវភាពកម្មករបាន តាមរយៈការលើកកម្ពស់ការគោរពសិទ្ធិមនុស្ស ដើម្បីទទួលបានប្រព័ន្ធអនុគ្រោះពន្ធពាណិជ្ជកម្មផ្សេងៗ និងទទួលបានការបញ្ជាទិញពីបណ្ដាប្រទេសធំៗ ដូចជា សហរដ្ឋអាមេរិក (USA) និងសហភាពអឺរ៉ុប (EU) ជាដើម។
ក្រៅពីមិនមានវិធានការច្បាប់ទៅលើថៅកែក្រុមហ៊ុន ដែលបិទទ្វាររោងចក្រ ដោយមិនទូទាត់ប្រាក់បំណាច់ផ្សេងៗ ទៅដល់កម្មករហើយនោះ របាយការណ៍រកឃើញថា កម្មកររោងចក្រ ដែលរងការកេងប្រវ័ញ្ចកម្លាំងពលកម្ម ក៏រងការរើសអើងមិនឱ្យចូលធ្វើការនៅរោងចក្រផ្សេងៗ ទៀតផង នៅពេលពួកគេធ្វើការតវ៉ាទាមទាររកយុត្តិធម៌។ ក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិលលើកឡើងថា ដើម្បីជំរុញឱ្យកម្មករមានជីវភាពធូរធារ រដ្ឋាភិបាលត្រូវតែកែទម្រង់វិស័យឧស្សាហកម្ម តាមរយៈការអនុវត្តច្បាប់ស្ដីពីការងារឱ្យបានម៉ឺងម៉ាត់ និងបើកលំហសេរីភាពសហជីពឯករាជ្យឱ្យធ្វើការ ដោយមិនមានការរឹតត្បិត៕
ប្រភព៖ វិទ្យុអាស៊ីសេរី
